کد مطلب:1443 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

مادرم نماز نميخواند، ولي به مجالس روضه ميرود. وسواس شديدي دارد. اصلاً براي ما غذايي درست نميكند و فحش و ناسزا ميگويد. در اجتماع خوب است، ولي در منزل اخلاق بدي دارد.

از اين كه مادرتان به مجالس روضه خواني و ختم قرآن اهميت ميدهد، ولي نماز نميخواند، تعجب ميكنيم اما اين امر نشانگر آن است كه مادرتان از روي طغيان نماز را ترك نكرده است، چه بسا به دليل عدم شناخت كافي از وظيفه شرعي و عواقب ترك نماز و يا به دليل مسائل خانوادگي و غيره، نسبت به اداي فريضه نماز اهميت نميدهد. وظيفه شما امر به معروف است، يعني با زباني نرم و انتخاب كلماتي زيبا و از راهي مطمئن و مؤثر ايشان را متوجه تكليف خود نماييد. به او بگوييد نماز ستون دين است و اولين چيزي است كه از انسان در قيامت از آن سؤال ميشود. اگر نماز قبول نشود، اعمال ديگر پذيرفته نميشود. سعي كنيد از طريق علاقه مادران به روضه، جهت ترغيب به نماز كمك بگيريد، مثلاً ببينيد انگيزههاي او براي شركت در روضه چيست. اگر علاقه به امام حسين و حضرت عباس(ع) و... است، با استفاده از اين علاقه و با بيان اين كه آن ها كسي را دوست دارند كه نماز بخواند و تكاليف خود را انجام دهد يا مثلاً شفاعت آن ها براي كساني است كه نماز ميخوانند و... او را ترغيب به انجام واجبات نماييد. به مادرتان بگوييد مگر مجالس روضه براي چيست؟ امام حسين(ع) براي چه كشته شد؟ مگر به غير از اقامه نماز هدفي ديگر داشت؟ ميتوانيد از طريق رفقا و دوستان يا از بستگاني كه سخنشان در مادرتان تأثير دارد و يا روحاني و مداحي كه روضه را برگزار ميكند، كمك بگيريد.

در مورد اخلاق تند مادرتان بايد بگوييم با توجه به اين كه سالياني با اين خلق و خوي بزرگ شده و چه بسا به صورت عادت درآمده است، نبايد انتظار تغيير و تحول ناگهاني از ايشان داشته باشيد. بهتر است خويشتن داري نشان دهيد و فحش و ناسزاي او را ناديده بگيريد. نيز كم كم و با حوصله زياد، سعي در تغيير اين رويه داشته باشيد، اگر چه ممكن است تغيير چنداني در حال ايشان صورت نگيرد، اما تغيير اندك نيز مطلوب و پسنديده است. نيكي به مادر در هر شرايطي لازم و ضروري است، هر چند مقصر باشد، امام باقر(ع) ميفرمايد: سه چيز است كه خداوند متعال به هيچ كس اجازه ترك آن را نداده است: اداي امانت، وفاي به عهد و نيكي به والدين، چه نيكوكار باشند و چه بدكار.(1) مدتي كه در منزل مادر هستيد، صبر پيشه كنيد و از پرخاش با وي اجتناب ورزيد. طولي نميكشد كه با تشكيل خانواده، زندگي مورد دلخواه خود را خواهيد داشت و از مشكلاتي كه اكنون با آن دست به گريبان هستيد، خلاصي خواهيد يافت. از خداوند منان آرزوي موفقيت شما را داريم.

پينوشتها:

1 - بحارالانوار، ج 71، ص 56.